روز هشتم-سوره مبارکه الرحمن

"هوالاعلی"

روز هشتم ماه مبارک رمضان 1436

گزاره‌های مربوط به سورۀ مبارکۀ "الرّحمن"

 زهرا عسگری

1: در این سوره بحث زوجیت بسیار مشهود است و اینکه تمامی پدیده های عالم زوج تصویر میشوند بجز وجود باری تعالی واین یگانه توحید جهان هستی در جو این تثنیه ها خودنمایی میکند و تمامی این تثنیه ها فانی است به جز وجه رب...

تمامی پدیده های عالم در حال تحول است و هر لحظه اش با لحظه دیگر فرق می کند...کل یوم هو فی شان

نهایتا نیز آیات با ذکر رب پایان می یابد.

2: در آیات ابتدای سوره از خلقت انسان و آسمان 

همه و همه رنگ از تو می گیرند....

سوره مبارکه الرحمن/ استاد اخوت

وقتی به معنای متفاوتی از واژه ای که همیشه شنیده ای می رسی ، تمام ذهنیتت به هم می خورد...

واژه الرحمن.....

همیشه در بسم الله الرحمن الرحیم ، معنا می شد: به نام خداوند بخشنده مهربان

نهایت معنا را ربط می دادی به رحمت ، به بخشش، آن هم مربوط به نعمت ها نه مفاهیم دیگر...

اما این بار از واژه رحمان،به مفهوم " تمایز" دست پیدا میکنیم.

تا به حدی که ، به حیثیت الرحمن بودن پروردگار است که تمایز ها ایجاد شده است.

و تمایز ها ایجاد شد تا تو الرحمن را بفهمی...

خشیت

سوره مبارکه یاسین.....آیه یازدهم.....واژه ی خشیت

إِنَّمَا تُنذِرُ مَنِ اتَّبَعَ الذِّکْرَ وَخَشِیَ الرَّحْمَن بِالْغَیْبِ فَبَشِّرْهُ بِمَغْفِرَةٍ وَأَجْرٍ کَرِیمٍی

بیم دادن تو تنها کسى را [سودمند] است که کتاب حق را پیروى کند و از [خداى] رحمان در نهان بترسد [چنین کسى را] به آمرزش و پاداشى پر ارزش مژده ده.

صحبت های  استاد از قیود و معنای واژه ی خشیت ،تا آنجایی پیش رفت که به واقع میفهمیدی، اگر خشیت وجود نداشته باشد عالم شدن ممکن نیست ، حتی ذره ای....!

و خشیت به معنای مراقبت و نگهداری همراه با خوف است .به گونه ای که مراقبت از اعمال و تقوی و نگهداری نفس ، همراه با خوف و ملاحظه اتفاق بیا فتد، که در مقابل این معنی، اهمال و غفلت و ترک اهتمام و ملاحظه است و عدم صیانت نفس...

فال بد....

محدثه سادات میرتاج الدینی

بسم الله الرحمن الرحیم

{معناى جمله:" طائِرُکُمْ مَعَکُمْ" که رسولان (ع) به مکذبان خود گفتند}

" قالُوا طائِرُکُمْ مَعَکُمْ أَ إِنْ ذُکِّرْتُمْ بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ مُسْرِفُونَ " این سخن پاسخ رسولان به اهل قریه است.

و کلمه" طائر" در جمله" طائِرُکُمْ مَعَکُمْ" در اصل طیر (مرغى چون کلاغ) است که عرب با دیدن آن فال بد مى‏زد، و سپس مورد استعمالش را توسعه دادند و به هر چیزى که با آن فال بد زده مى‏شود طیر گفتند، و چه بسا که در حوادث آینده بشر نیز استعمال مى‏کنند، و چه بسا بخت بد اشخاصى را طائر مى‏گویند، با اینکه اصلا بخت امرى است موهوم، ولى مردم خرافه‏پرست آن را مبدأ بدبختى انسان و محرومیتش از هر چیز مى‏دانند.

ثواب قرائت سوره مبارکه یس

در آغاز درس سوره مبارکه یس، هنگامی که استاد،ثواب قرائت این سوره مبارکه را خواندند، متوجه شدیم که عجیب بی خبریم و انگار در مجلس مقربان ، حرف از سوره یس بسیار است.....

امام صادق علیه السّلام فرمودند: 

هر چیزی قلبی دارد و قلب قرآن سوره یاسین است. کسی که قبل از خواب یا در روز آن را تلاوت کند، در آن روز محفوظ بوده و روزی می خورد. 

و کسی که در شب قبل از خواب آن را تلاوت نماید، خداوند هفتاد هزار فرشته را بگمارد تا او را از شر شیطان رانده شده و هر آفتی حفظ نمایند؛ و اگر در فردای آن شب بمیرد، خداوند او را به بهشت می برد و سی هزار فرشته به هنگام غسل او حاضر می شوند که همگی برای او استغفار می نمایند و با استغفار برای او، تا قبرش او را تشییع می نمایند؛ و هنگامی که وارد قبرش می شود، آن فرشتگان در داخل قبر او عبادت می کنند و ثواب عبادت آنان برای او خواهد بود؛ و به اندازه میدان دید چشمهایش، قبرش را وسعت می بخشد؛ از فشار قبر ایمن خواهد بود؛ و پیوسته از قبرش تا پهنه آسمان نوری می درخشد تا هنگامی که خداوند او را از قبرش خارج نماید. 

منتخب المیزان

مریم مرادیان

سوره مبارکه "یس"

" إِنَّما أَمْرُهُ إِذا أَرادَ شَیْئاً أَنْ یَقُولَ لَهُ کُنْ فَیَکُونُ ..."

این آیه شریفه از آیات برجسته قرآن کریم است که کلمه ایجاد را توصیف مى‏کند و مى‏فرماید: خداى تعالى در ایجاد هر چیزى که ایجاد آن را اراده کند، بغیر از ذات متعالى خود به هیچ سببى دیگر نیازمند نیست، نه در اینکه آن سبب مستقلا آن چیز را ایجاد کند، و نه در اینکه خدا را در ایجاد آن کمک نماید، و یا مانعى را از سر راه خدا بردارد.

قرآن کریم تعبیراتش از این حقیقت، مختلف است در آیه مورد بحث فرموده:" انما امره" و در سوره" نحل، آیه 40" تعبیر به قول کرده و فرموده:" إِنَّما قَوْلُنا لِشَیْ‏ءٍ إِذا أَرَدْناهُ أَنْ نَقُولَ لَهُ کُنْ فَیَکُونُ" و در سوره" بقره" آیه" 117" تعبیر به قضا کرده و فرموده:" وَ إِذا قَضى‏ أَمْراً فَإِنَّما یَقُولُ لَهُ کُنْ فَیَکُونُ".

و ظاهرا مراد از کلمه" امر" در آیه مورد بحث، شان باشد، یعنى مى‏خواهد بفرماید:

جرعه ای المیزان

 مریم مرادیان

سوره مبارکه "یس"

أَ وَ لَیْسَ الَّذِی خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ بِقادِرٍ عَلى‏ أَنْ یَخْلُقَ مِثْلَهُمْ بَلى‏ وَ هُوَ الْخَلَّاقُ الْعَلِیم‏

 [بیان اینکه منظور از خلقت مثل انسان‏ها در قیامت، اعاده آنها است، با توضیحى در مورد تغیر و تبدل متوالى بدن و عدم تغیر و تبدل نفس و روح‏]

و اما بیان اینکه چگونه منظور از خلقت مثل، اعاده است؟ این است که: انسان موجودى است مرکب از نفس و بدن، و بدن انسان در این نشاه دستخوش تحلیل رفتن و دگرگون شدن است، و پیوسته اجزاى آن تغییر مى‏کند، و از آنجا که هر مرکبى با نابودى یک جزءاش نابود مى‏شود، در نتیجه انسان در هر آنى، غیر از انسان قبل است، و این شخص آن شخص نیست، در حالى که مى‏بینیم شخصیتش هست، و این بدان جهت است که روح آدمى شخصیت انسان را در همه آنات حفظ مى‏کند، چون روح آدمى مجرد است، و منزه از ماده و تغییرات عارض از طرف ماده است، و باز به همین جهت ایمن از مرگ و فنا است.