صفیه بلالی
ادْفَعْ بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ _ سوره مبارکه فصلت
این جمله استینافى و سخنى نو است که توهمى را که ممکن است کسى بکند دفع مىنماید. گویا وقتى شنونده جمله" لا تَسْتَوِی ..." را مىشنود، مىپرسد: چه باید کرد؟ در جواب مىفرماید" بدى را به بهترین راهش دفع کن". و معناى آن این است که: بدى را با خصلتى که مقابل آن است دفع نما، مثلا باطل آنان را با حقى که نزد تو است دفع کن، نه به باطلى دیگر، و جهل آنان را با حلم و بدیهایشان را با عفو، و همچنین هر بدى دیگرشان را با خوبى مناسب آن دفع کند.
در واقع آنچه در این آیه دستور داده شده است مقابله با بدی به کمک صفتی که کمبود فرد مقابل را بپوشاند است و در نتیجه برای رسیدن به این میزان از آگاهی از نقص ها و صفات ناشی از آن ها نیاز به تفصیل داشتن است. به عنوان مثال خداوند در قرآن برای مقابله با جاهل دستور می دهد به سلام کردن و سلام با صفت "حی" و حیات بخشی ارتباط دارد و صفت حی از جمع دو صفت علم و قدرت حاصل می شود؛ در حقیقت در صورتی که افزایش علم و قدرت در فردی صورت پذیرد باعث سلامت و در امان ماندن وی می شود.