جلسه سوم قرآن پیمایی
نکاتی درباره سوره دخان
* کرامت دو نوع است، بیرونی و درونی. کرامت درونی توسط خود انسان ایجاد می شود ولی کرامت بیرونی توسط اطرافیان به انسان القا می شود که به تنهایی یک نوع کرامت کاذب است. خیلی افراد از کرامت درونی بهره ای ندارند و گمان می کنند مشکل آنها در کرامت بیرونی است و باید از سوی سایر انسان ها تکریم شوند. منشا بسیاری از خود درگیری ها نداشتن کرامت درون است پس نبودن کرامت باعث از بین رقتن سیستم درونی انسان میشود. وجود کرامت درون ،درانسان مانع خیلی از رفتار های غیر عرف و مکروه اما غیر حرام می شود. شخص در خود نوعی احساس عزت و برتری می کند که مانع وی در انجام اعمال پست تر می شود.
* فی شک یلعبون: انسان ها دوست دارند در شک خود بازی کنند. حتی اگر در صد بالایی از ذهن آدمی حق و یقین باشد، باز هم بعضی افراد پایه ی فکری خود را بر مبنای شک خود قرار می دهند(مثل گیر دادن الکی زن به همسرش) اما العذر عند کرام الناس مقبول. باید پایه فکری آدمی بر مبنای بدیهیات و یقین وی شکل گیرد تا همیشه حال خوب داشته باشد. شک کردن طبیعی است ولی پروراندن آن اشتباه است(برکت کردن شک!)
* وقتی "امری" زمان می خورد انسان ها به شک می افتند اما برگ برنده از آن کسانی می شود که ارتقاب و صبر می فهمند چون به "امر" یقین دارند. خدای متعال در رابطه با هر موضوع ابتدا اراده ی آن را می کند و سپس امر آن انجام می شود. امر همان ایجاد است و فقط منسوب به خدا. امر تقدیرات یک شی را زدن است ، در عالم ملکوت جای دارد و وابسته به علل و اسباب نیست. و اما خلق به معنی ایجاد ذوات موجود است و وابسته به علل و اسباب می شود. مومنین فاصله ی بین امر و خلق را با صبر و ارتقاب می گذرانند...
روز مبعث رو به همه ی عزیزان تبریک میگم.
مطلب بسیار خوبی بود ممنون از خانم مرادیان.
انسان اگه بتونه معنای ارتقاب رو بفهمه و اون رو در زندگیش وارد کنه هیچ وقت تسلیم نمیشه و امید خودش رو از دست نمیده چون همیشه برای مشکلات و موانع سر راهش یه راه حل می بینه و ایمان داره که یه راه وجود داره. انسانی که ارتفاب می کنه همیشه آماده است و برنامه ریزی جزئی از زندگی این آدم هست.
امیدوارم همه ی ما بتونیم در زندگی هامون ارتقاب داشته باشیم تا همیشه درست و به موقع عمل کنیم و در شک هامون بازی نکنیم.