حق بودن حاقه

برای حقیقت هلاکت ونجات مطرح نیست آنکه  ثابت است و نحوه ی مواجه ما با آن مطرح و تعیین کننده عاقبت است.

در ادامه از تذکره بودن آن برای گوش شنوا نام می برد مثل اینکه حقیقت صوتی جاری و ثابت در عالم هستی است که چه گوشی بشنود و چه گوشی نشنود

به طور کلی می توان گفت حاقه حقیقت ثابت و جاری و بی زمان هستی است که برای برخی هلاکت وبرای برخی نجات آورست که هم هلاکت و هم نجات حاقه است و غیر حاقه چیزی وجود ندارد.

در آیات بعدی  حقایق و قوانین قیامت که متفاوت از این دنیاست را نشان می دهد و بیان می دارد که حقیقت آسمان و زمین و جبال ،آن چیزی که اکنون میبینیم نیست و زمانی که واقعه رخ دهد حقیقت نمود و بروز پیدا می کند.

و افراد بر اساس نحوه موضع گیری خود در برابر حاقه  در دو دسته قرار می گیرند: یمین وشمال 

و برای هر دسته کتابی که همان حقیقت ثبت شده است در نظر گرفته شده است.

1_یمین افرادی هستند که به ملاقات  روز حساب ظن داشتند و حاقه برای آنها (عیش راضیه - فی جنة عالیه و....)است.

2-شمال افرادی هستند که به حقیقت پشت کرده و آن را نپذیرفتند و پندارشان این بوده که مالشان آنها را غنی می کند  و قادر و سلطان هستند  ولی با حقیقت مواجه می شوند. جحیم آنها همان فاصله آنها از حق و حاقه است  وعذاب از منظر حاقه برای آنها بیان می کند و از آنجا که در دنیا به اطعام مسکین تشویق نمی کرده  در قیامت به صورت نداشتن حمیم  بروز پیدا می کند.

 به طور کلی قیامت محل بروز حقیقت اعمال است.به هر اندازه از حق فاصله داشته باشیم در آنجا بروز پیدا می کند.

ودر آخر قسم و جواب قسمی وجود دارد  وبیان می دارد که قران جلوه و ظهوری از حق هستند  که از جانب رب بر رسولی کریم که در جریان حق است نزول داشته است. و در ادامه تهدیدی ارائه می کند که اگر رسول از حق منحرف می شد و از خود کلامی به ما نسبت می داد با او به شدت برخورد می کردیم و دچار هلاکت شده  و  رگ گردنش را می زدیم و بنا به فرمایش علامه این شدیدترین تهدیدی است که در قران به کار برده شده و فقط در مورد رسول کریم است و حق تحت تاثیر نیست و با هیچ احدی شوخی بردار نیست.

حقیقت کذب همان حسرت در قیامت است.

و درانتها بیان می کند اگرعلم به حق پیدا کردی اقتضای آن این است که تسبیح انجام دهی چون می فهمی که حق آن چیزی که فکر می کردی نبوده است ، و دستور می دهد که در جریان ثابت حق شنا کن وهمراه با آن باش.

والسلام....