برداشتی از سوره ی مبارکه حمد

این شاید به این دلیل باشد که هر کاری وهر فعلی باید به نام خدا آغاز شود.پس درهمه ی هستی الوهیت تجلی دارد. رحمت فیض منبسط بر عالم است(چه زمین چه آسمان ،کل وجود)رحمت از جهتی شبیه نور عمل می کند.یعنی تبیین کننده است.نور مراحل دارد پس رحمت هم مراحل دارد.پس ما وهمه ی موجودات هم ،برای بهره مندی از آن رحمت ونور در مراحل مختلفی هستیم.پس هر سطحی که موجودات دارند به واسطه ی رحمت است.پس حتی جهنم هم مظهر رحمت است چون مخلوق خداوند است

هر چه ازرحمت خدا محروم تر شویم،ضال ومغضوبتر شده ایم.هرچه ظرف وجودی خود را بالاتر ببریم.می  توانیم رحمت خدارا برای خود تثبیت کنیم یعنی رحیمیت را به دست آورده ایم.

حمد یعنی مشاهده  ی زیبایی که به طور اختیاری رخ می دهد وحالت ابراز دارد.حمد یک حقیقت است.همه ی موجودات حمد دارند.اما معرفت آن مخصوص موجود ذی شعور است.پس رزق معنوی آدم از حیات ،درک حمد است.هرچه چشم زیبابین تر شود،فهم ودرک از حمد بیشتر شده رزق معنوی انسان زیادتر شده ،حیات طیبه ومعنوی ادامه می یابد.پس مشکل ما انسانها این است که در تمام لحظاتمان حمد نمیکنیم ،قبول نداریم هر اتفاقی که می افتد بهترین اتفاق است.