"یا قائم"
ریشه ی واژه ی قیام "قوم" می باشد:
اصل الواحد در ماده ، آن چیزی است که در مقابل قُعود ( نشستن ) است ؛ یعنی راست ایستادن و فعلیت یافتن عمل ؛ خواه مادی باشد یا معنوی ، و این معنا به اختلاف موضوعات – شامل موضوع خارجی یا عمل یا امری معنوی - متفاوت می شود . پس انتصاب و فعلیت در هر موردی بر حسب همان مورد است .