نویسنده: تکتم فخریان
سوره مبارکه نباء
"ان یوم الفصل کان میقاتا" یوم الفصل ـــــــــ>میقات قیامت یک مکان نیست بلکه یک وقت است که همینجا ودر همین دنیا هم وجود دارد. باتوجه به معنای فصل که در سوره ی طارق بحث شد یوم الفصل: 1:روز حساب است که وضعیت انسان به خوبی متمایز میشود. 2:روزی است/موقفی است/وقتی است که هر عملی وهر شئ ی رتبه اش متمایز ومعلوم است. 3:ارتبا ط بین اشیا واشخاص وانقطاعشان به هم به صورت متمایز مشخص است.
نویسنده: فاطمه صالحی_سوره نبا
آری عظیم است. مو ،لای درزش نمی رود این نباء پرعظمت. منتها نه هر کس را یارای درک آن باشد الا "لمن کان له قلب". بقیه را همین بس که بگو مگو راه بیندازند و بهانه بجویند و اختلاف کنند.حال ببین خدای حکیم را که چگونه جواب میدهد به این قوم مسئله جو.به قول مدرسه ای ها موضوع را باز می کند و از پایه تشریح می کند شروع می کند...آقا،همین زمین،مهد است گهواره است مگر طفل تا ابد مهمان گهواره می ماند؟ قدری که پرورش یابد، ترکش می کند.حالا شب و خوابت را ببین و پوشش و آرامش آن ها را حس کن،حس هر روزت را بچش.اصلا بر فرض که تا به حال روز و شب و خواب و بیداری برایت معنا نداشته است، دست کم دیگر ابر را و بارانی که در زمین فرورفته و دانه ای که سربرآورده را دیده ای .درک این رفتن و آمدن سخت است؟این ها که گفتم خشت های اول اند که اگر کج بگذاریشان،دیوارت صاف می رود می خورد به "جهنم مرصاد"و "قریب" باشد روزی که "قدمت یداه" خودت را ببینی و نیاید از تو خطابی الا این که "یا لیتنی کنت ترابا"..
نویسنده:فاطمه صالحی
نباء جریانی است که خبر آن از طریق وحی و توسط نبی به دیگران می رسد. این جریان حاکی از اصل عاقبت نگری و غایت جویی است. ضرورت جریان بینی در عالم وقتی احساس می شود که باور کنیم هر پدیده ای دارای غایت است و تا رسیدن به آن جریان لازم است. از آن جا که عظمت از ویژگی های نباء ذکر شده است، پس این جریان در تک تک پدیده ها و رخدادهای عالم جاریست و می توان گفت فهمیدن این جریان غایت نگر در یک پدیده باعث سهولت درک آن در سایر پدیده ها می شود. اگرانسان با این دید به هرکدام از پدیده های عالم بنگرد وهدف و جریان دربردارنده آن ها را درک کند ، می تواند با همراهی و بهره برداری درست از غایت آن ها، عاقبت خود را به نحو احسن رقم بزند.می بینیم که در این جریان عظیم ، زمین محل استقرار و مهد پرورش است که کوهها نقش استحکام بخشی آن را دارند. زوج های متعدد وجود دارند و خواب و پوشش شب مقرر شده اند تا اسباب سبات وآرامش آن ها باشند و قوا و توان مورد نیاز برای معاش روز هنگامشان ، فراهم شود.
نفیسه مردانی
طبق تدبیرربوبی ورحمانیت خدا،نظام هستی براین نهادینه شده که برای هر خلق،منفعت و اثری جعل شود و بستر و زمینه ی رسیدن به این کارکرد به طور بالقوه دروجودآنها قرارداده شود وازآنجا که انسان هم تافته ی جدا بافته ازنظام آفرینش نیست بسترلازم جهت قیام برای خلیفه الله شدن دراو قرار داده شده است.(إنی جاعل فی ألارض خلیفه) فطرت و وجود انسان به سان زمینی مرغوب برای بهره برداری است که اگر انسان خود را در معرض حقایق جاری نازل شده در عالم قرار بدهد (و أنزلنا من المعصرات ماء ثجاجا)براساس ظرفیت وجودی خود از آنها اثر می پذیرد و زمین وجودش را به جنتی ابدی تبدیل می کند و در صورتی که بر خلاف این حقایق عمل کند (تکذیب آیات و طغیان) نعمت زمین وجودش را ازدست داده (مرصاد) و به شوره زاری که توان رشد و پویایی ندارد،تبدیل می کندوآیات نور که باعث رشد می شوند در او باعث افزایش هر چه بیشتر عذاب می شود.
فرزانه ضیایی
قرآن جامعه ی مدنی باشکوهی ست که کلمات در آن وجود دارند. کلمات دارای احکامی هستند که یکی از آنها بحث محکم و متشابه است. در ذیل سوره ی نبا به این بحث پرداخته شده است
کلمات محکم کلماتی هستند که دلالت آنها در معنا قطعی است و برای فهم منظور آنها نیاز به شناخت بستر آنها نیست
کلمات متشابه کلماتی هستند که از بالا به پایین می آیند و در بستر شکل می گیرند. فهم آنها نیاز به قرینه دارد وباید ببینیم در کدام بستر استفاده شده است. این واژه ها غرر واژه های قرآن هستند
سمیرا فولادچنگ
از چه می پرسند....
یکی از یکی دیگر سوال می پرسد ، مفعولی در کار نیست. هر دو فاعل اند و هم سطح . جوابی برای سوال ندارند تنها سوال را به طرق مختلف می پیچانند . آن را بدون جواب می پندارند یا آنکه چون خودشان نمی فهمند فکر می کنند که واقعا کسی نیست جوابشان را بداند.
رب رحمن این سوره جواب را در اطرافشان قرار داده است، زمینی که چون گهواره است، کوهی که ثابت و استوار و الی اخر. قیامت را باید از تک تک موجودات فهمید.قیامت را باید از کارکرد داشتن آنچه در هستی است شناخت ، هرکسی کارکردی دارد و آیا در این بین انسانی که نگین انگشتر خلقت است نباید عملکرد ثبت شده ای داشته باشد.
نویسنده:محدثه میر تاج الدینی _ سوره مبارکه بروج
مقام شهادت یکی از اصلی ترین موضوعات جاری در این سوره است ، و “شاهد” و”مشهود” از کلماتی هستند که در آیات ابتدایی خداوند به آن ها قسم خورده است.
سوره از قسم به آسمان دارای برج ها آغاز میشود؛ آسمان که رفیع و بلند است نشان از تفوق و تسلط داشته و نمایانگر مقام نظارت و شهادت است و برج که در معنای خود چشمگیر است و دارای جذابیت. حائل و ناظر بر محیط پیرامون خود بوده و بلند و مسلط می باشد.
نویسنده :محدثه سادات میرتاج الدینی_سوره مبارکه بروج
سنخیت نوع عمل با عذاب و ارتباط آن با معرفت
در آیه ۱۰ سوره مبارکه بروج که می فرماید: “ان الذین فتنوا المؤمنین و المؤمنات ثم لم یتوبوا فلهم عذاب جهنم و لهم عذاب الحریق”. که یعنی “آنانی که مردان و زنان با ایمان را شکنجه دادند و توبه نکردند برای آنها عذاب جهنم و عذاب آتش فروزان خواهد بود.” خداوند به عذاب حریق پس از ذکر عذاب جهنم اشاره میکند گویی توجه ویژه ای به عذاب حریق شده است. در خصوص این تذکر باید گفت آدمی تا خود از درون نسوخته و وجودش به آتش سوزان گرفتار نیامده باشد، نمی تواند مردان و زنان مؤمن را به جرم ایمان به خدای عزیز حمید، زنده زنده در آتش انداخته بسوزاند و خود نیز کنار آن بنشیند و تمام حادثه را نظاره کند.
نویسنده:صفیه بلالی_سوره مبارکه بروج
با قرائت سوره ی بروج شاید بتوانی از برج هایی که جزئی از آسمان هستند و جدای از آن نیستند راه و رسم شهادت را بیاموزی. بروج به واسطه احاطه و علمی که بر زمین و زمینیان دارند، راهنما هستند و راه بلدِ راهِ رسیدن به عروج!
مؤمن اگر مجد و شکوه خداوند و قرآن و رسولش را باور داشته باشد، بی شک عزت، کرامت، شرافت و رفعتشان را مشاهده می کند و آنگاه در می یابد که هیچ اتفاقی خارج از تدبیر ربوبی نیست و هیچ لحظه ای، قطع در تجلی حق وجود ندارد.
نویسنده:محدثه سادات میرتاج الدینی _سوره مبارکه بروج
درآیه ۷ سوره بروج می فرماید: “وهم علی ما یفعلون بالمؤمنین شهود” آنها(اصحاب اخدود) آنچه را که بر سراهل ایمان آورده بودند تماشا می کردند.
به کار بردن واژه ی “فعل” توجه را به نظام فعل جلب و تفاوت آن را با واژه “عمل” متذکر می شود. بعد از اینکه انسان با علم خود به انجام عملی یا ترک آن آگاهی یافت و آن را در عمق جانش پذیرفت؛ خود را برای به عمل در آوردن آن علم ، لایق یافته و برای عملیاتی کردن آن خود را در معرض اتفاقات و حوادث قرار می دهد.
