پعضی از پیامک هایی که امسال برام اومد ، بدون اینکه نگاه به شماره و یا حتی نام فرستنده اش بندازم، بوی قرآن می داد ، بوی مدرسه ، بوی عصر یکشنبه....
دلم نیومد ثبتشون نکنم....البته با اجازه.....
معنای فروردین و سال نو آن است که زمین که هر شبانه روز، یکبار به دور خود می چرخد و شبانه روز تولید می کند، در طول سال هم یکبار به دور آفتاب می گردد و سال تازه می شود.
ما که ساکن زمین هستیم، ناظر بر سیر زمین به دور آفتابیم و اگر ما هم شمس حقیقی داشته باشیم و به دور آن یکبار می گشتیم سال ما هم نو می شد.
قرآن کریم افراد را در انتخاب مدار حرکت به سه گروه تقسیم کرده است : گروه اول کسانی هستند که دورهوس می گردند، گروه دوم دور نفس و گروه سوم دور عقل و قلب می گردند. برخی ها به دورهوس می گردند و هوامدارند، لذا ظالمانه سیر می کنند؛ بعضی ها به دور میل و امثال میل حرکت می کنند که اینها از گروه اول بالاترند، ولی میانه رو هستند و برخی ها حول عقل و وحی و قلب حرکت می کنند که مصداق کاملش ائمه اطهار علیهم السلام اند.
مناسب دیدم در این ایام تعطیل ، این روایت آشنا را باهم بخوانیم....
اباذر گفت: پرسیدم اى رسول خدا صحف ابراهیم چه بود؟ فرمود: تمامش پند و امثال بود و قسمتى از آنها این است که اى پادشاه مغرور مسلط بر مردم! من تو را برای اینکه دنیا را جمع آورى کنى نفرستادم، بلکه تو را برانگیختم تا ناله مظلوم را از درگاه من برگردانى. همانا من کسى را ناامید نمى کنم هرچند کافر باشد یا فاجر، من نگاه به کفر و فجور آنها نمى کنم، و در آن صحف پند و اندرزهایى بود که بر خردمند سزاوار است که شکست خورده نفس نباشد. شبانه روز خود را چهار قسمت نماید؛ ساعتى براى نیایش و مناجات با پروردگار، ساعتى براى اینکه اندیشه کند در قدرت نمایى پروردگار، ساعتى که در آن ساعت نفسش را در کارهاى گذشته و آینده محاسبه کند و ساعتى که در آن ساعت خلوت می کند براى رسیدگى به حلال و حرام در خوردن و آشامیدنش. و بر شخص عاقل و خردمند است که
نفیسه مردانی
برگرفته از سخنان آقای چیتچیان
از آنجا که انس با قرآن دارای 5 سطح است ، و انس سطح 1 خواندن قرآن بدون تکلف می باشد ، بر آن شدیم تا مطالبی را در جهت رسیدن به این سطح را ارائه دهیم:
یکی از مشکلاتی که ما در زندگی داریم این است که روش قران خوندنمان فوق العاده محدود است و نوعا یک جور قران خواندن یشتر نمی دانیم که آن هم به این صورت است که وقتی خالی می یابیم وضویی می گیریم و رو به قبله به خواندن می پردازیم که در همین حین مشکلی و یا کار و گرفتاری ای پیش می آید.
به طور کلی یک تعریف بیشتر از قران خواندن نداریم که همین ارتباط ما با قران را محدود کرده است
روش هایی زیادی برای ارتباط با قران وجود دارد:
فى صِفَةِ النَّبىِّ صلى الله علیه و آله : طَبیبٌ دَوّارٌ بِطِبِّهِ قَد أَحکَمَ مَراهِمَهُ و َأَحمى (أمضى) مَواسِمَهُ یَضَعُ ذلِکَ حَیثُ الحاجَةُ إِلَیهِ مِن قُلوبٍ عُمىٍ و آذانٍ صُمٍّ و أَلسِنَةٍ بُکمٍ، مُتَتَبِّعٌ بِدَوائِهِ مَواضِعَ الغَفلَةِ و مَواطِنَ الحَیرَةِ... ؛
حضرت علی (ع) در توصیف پیامبر صلى الله علیه و آله مى فرماید: پزشکى است که با دانش خود، همواره میان مردم مى گردند، مرهم هایش را به خوبى فراهم و ابزار کارش را آماده کرده و آنها را هر جا که لازم باشد، از دلهاى کور و گوشهاى کر و زبان هاى گنگ به کار مى برد. غفلت گاه ها و جایگاه هاى حیرت را جستجو و با داروى خود آنها را درمان مى کند.
نهج البلاغه/ ص156 ، خطبه 108
