نخستین جلسه قرآن پیمایی

یکی از آیات کلیدی این سوره ، آیه 13 می باشد که بحث استقامت را مطرح کرده است ، و استقامت در راه خدا را روشی موفقیت آمیز در راه رسیدن به وعده های الهی معرفی میکند.
از صفات استقامت در آیه35 گفته است ،استقامتی نتیجه بخش خواهد بود که همراه با صبر و بدون عجله باشد و کسی که بتواند به جای عجله کردن ،اجل هرچیزی را در نظر بگیرد ،درجاتی از بلوغ در او تعریف شده است.
و این مطالب را میتوان ارتباط داد با بحث بلوغ آیه 15 .
نکته ی دوم در ارتباط با این موضوع بیان شد که گاهی انسانها آنقدر در استکبار و غرور خود سرکشی می کنند که حق و باطل را کاملا جابه جا دیده،رویتشان دچار اختلال شده به طوری که عذاب خدا را رحمت و گاهی نیز برعکس،رحمت خدا را عذاب میبینند و این را در منکران معاد این سوره اینگونه میبینیم که ابرهای عذاب را به اشتباه دارای باران رحمت پنداشتند و ازین بابت خوشحال بودند......
 مسئله ی دیگر در این سوره معرفی گمراه ترین افراد است که میفرماید کسانی که جز خدا معبودانی گرفتند معبودانی که نه استجابتشان میکنند و نه از دعای آنها باخبرند و ازین نکته اینگونه برداشت کردیم که اگر در مورد خداوند منان اینگونه پنداریم که از دعای ما غافل بود و استجابت نکرد که احتمالا برای همه ی ما اتفاق افتاده است که خدا را اینگونه خطاب کرده ایم ما نیز از گمراه ترین خلق خداییم .......
به عنوان یک نکته ی دیگر از همین آیه و ارتباطش با آیه ی پذیرش دعوت داعی الله (رسول الله) اینکه : خواندن خدا و استجابت او زمینه ساز و تسهیل کننده ی اطاعت از رسول خواهد شد.
در این سوره منکران قیامت ،قرآن را که وحی خدا بر رسول است با نام های مختلفی خوانده اند مثل اساطیر الاولین افک قدیم ،سحر مبین ،و این مهم است که بدانیم در هر دوره و زمانی چگونه از سر سپردن به فرامین الهی سر باز زده و قران را رد و انکار میکنند شاید در زمانه ی حال این امر اینگونه جریان داشته باشد که میگوییم قران در تمام زمینه ها کار برد ندارد، حرفش حرف روز نیست ،کارایی و برد اثر ندارد و ازین قبیل حرفها و این شاید ریشه در جهل و استکبار داشته باشد...