توحیدی کردن ابرازات

بسم الله الرحمن الرحیم

 قل هوالله احد

هو:او	الله:جامع اسما و صفات الهی	احد: ذات فاقد ترکیب و غیر قابل جز شدن
صمد:ذاتی که بی نیاز است و محل رجوع تمام نیازمندان
ولد:خروج شی از شی
کفو:مثل شبیه همتا

الله الصمد

 لم یلد و لم یولد

 و لم یکن له کفوا احد

باتوجه به معانی واژه های سوره:

1- خداوند وحدت دارد بی نیاز است تاثیر و تاثر نمی پذیرد و مانند ندارد.

2- مخلوقات کثرت دارند نیازمندند روی هم اثر می گذارند و به هم شباهت دارند.

3-      مخلوقات اسامی خداوند هستند با تمام این ویژگی ها توجهشان به  سمت ذات یگانه بی نیاز و بی همتای خداوند است.

4-      "هو" اشاره به ذات خداوند دارد اما این مفهوم بسیار گسترده است و انسان توان درک آن را ندارد پس برای درک بهترما  این مفهوم ابتدا با واژه الله و سپس احد محدودتر میشود.

5-      باور به احد بودن خداوند باید در اعمال ما دیده شود و هدف سوره توحیدی کردن ابرازات ماست.مثلا زکات جدا کردن مال دیگران از مال خود است و توحید جدا کردن غیر خدا از خدا.ممکن است انسان طوری رفتار کند که گویی خدا را احد نمی بیند.

6-      خداوند از چیزی بوجود نیامده و برای بقای خود نیاز به موجود دیگری ندارد و خود سرچشمه ماندگاری است پس اگر چیزی از خدا می خواهیم بقای آن را هم باید از خدا بخواهیم.

هر کدام از اسما خداوند می تواند نشان دهنده سایر اسامی خداوند باشد. خداوند بی نیاز است و اگر نیازمند باشد دیگر احد نیست پس صمد همان احد است و احد همان صمد است.

درهر سوره ای می توانیم اسما و صفات الهی را پیدا کنیم و محورهای سوره توحید(احدیت،صمدیت و ...) در آن ببینیم.مثلا صفت عزیز در سوره مبارکه صف:

خداوند عزیز است:نمی توان بر او غلبه کرد و بر همه چیز احاطه دارد.

§         فقط اوست که بر همه چیز غلبه و احاطه دارد (عزیز همان احد است)

§         بی نیازیست که نیازمندان مغلوب اویند و به او ابراز نیاز میکنند(عزیز همان صمد است)

§         هر کس به خدا متصل باشد عزیز است (عزیز همان لم یلد است)

.

§         او عزتش را از جایی نگرفته(عزیز همان لم یولد است)

§         عزیز بودن هیچ کس مانند خدا نیست(عزیز همان لم یکن له کفوا احد است)