طبیب دوار

جمع دانشجویان علوم پزشکی مدرسه قرآن و عترت دانشگاه تهران

جمع دانشجویان علوم پزشکی مدرسه قرآن و عترت دانشگاه تهران


اردوی علمی - زیارتی مشهد (بیستم تا بیست و سوم بهمن ماه)
طبیب دوار
طبقه بندی سوره ها

در محضر امام.....

چهارشنبه, ۲۸ خرداد ۱۳۹۳، ۰۸:۲۳ ب.ظ

ولایت جریانی است قدرتمند که هر خاشاکی که در آن بیافتد را با خود به سرمنزل مقصود می رساند.

امام صادق (ع)فرمودند:هل الدین الا الحب و البغض... با توجه به این سخن گهربار می توان از حب به عنوان شاه کلید ارزش گذاری و رتبه بندی اعمال استفاده کرد . حب در واقع همان واسطه ای است که انسان را به ولایت وصل نموده و به کارهای کوچک و به ظاهر ساده ی آدمی ارزش بسیار بالایی می بخشد . اعمال به میزان داراییشان از حب وزن می گیرند و ترازوی عمل را سنگین می کنند...

هر عملی که در نتیجه حب به ولایت باشد و یا بر میزان حب و شوق بیافزاید ارزشمند است و اعمال هرچند سنگین ولی خشک و خالی از حب فاقد ارزشند....

هر عدد هرچند کوچک ضرب در بی نهایت که شود بزرگ و بی نهایت می شود و این بی نهایت در سیستم ایمان وعمل چیزی جز حب و شوق و توجه به اهل بیت و ولایت نیست...

 همه ما این جمله را که" انسان به واسطه ی ایمان و عمل به بهشت میرود" بارها شنیده ایم که این جمله هم می تواند درست باشد و هم غلط. اگر ایمان و عمل باعث قرابت پیدا کردن و محبت و نسبت پیدا کردن با ائمه شود انسان رابه جریان وراثت (ان الارض و الجنه یرثها عبادی الصالحون) وارد می کند. و ایمان و عمل باعث تعیین درجه و قرابت نسبت به اهل بیت می شود.

اگر انسان کاری کند که به نظرش خوب است ،الزاما او را وارد بهشت نمی کند.

مفاهیمی داریم مثل ابوت و اخوت ...انسان باید کاری کند که نشان دهد که در زندگی دارای پدر است تا از این پدر ارث ببرد (مفهوم وراثت).انسان باید حق برادری را نسبت به اهل بیت به اثبات برساند که به همان نسبت از اهل بیت بهره مند است.

شاخصه ی صالح بودن یک کار (ازدواج ،درس خواندن و خرید و...)برابر است با میزان ایجاد محبت.

هر کار خیری حتی کوچک اگر دارای محبت باشد میل به بی نهایت پیدا می کند(ولایت)

ولایت مثل رودخانه ای است که هر خس و خاشاکی که در آن بیندازی با خودش می برد.

در مفهوم عطا ی خیر(سوره کوثر)همه خوبی ها برای این خاندان است که در این صورت برای ما هیچ چیزی نمانده وبرای بهره مندی از این خوبی ها باید به حضرت فاطمه یا ائمه (ع) متصل شد و میزان محبت میزان وراثت ما را مشخص می کند.

اگر کوچک بودن کار خیر ضرب در محبت شود باعث وصل به جریان بی نهایت می شود.مثلا در اسلام یک سری دستوراتی داریم مثل خوابیدن به نحوه ای خاص و یا گرفتن ناخن در روزی خاص و .... به این کارها که نگاه می کنیم خیلی کوچک به نظر میرسد ولی در دین به ظاهر کوچک یا بزرگ کار توجه نمی شود، بلکه به میزان حب آن عمل دقت می شود.

در روایتی بیان شده است فردی خاری را از سر راه مردم برداشت وبه  بهشت رفت...که شاید این فکر را برای انسان به وجود آورد مگر می شود؟ ولی اگر به این نکته توجه شود که کار خیر با توجه به نیت و توجه از حالت کوچکی خارج می شود برایش تعجبی باقی نمی ماند.

عکس این مطلب در مورد گناه نیز صدق می کند که گناه کبیره و صغیره با توجه به نیت مشخص می شود.

انسان باید بفهمد که معنویت دسته بندی شده نیست.

طبق فرمایش امام علی  چگونه کاری می تواند کوچک باشد وقتی خداوندی به این بزرگی آن را می بیند.( هیچ کار خیری کوچک نیست با تقوا) و یا اینکه بزرگترین گناه آن گناهی است که کوچک شمرده شود....

بر طبق سوره مریم نتیجه ی تمام ایمان و عمل صالح ختم شدن به ود است(دوست داشتن از روی آگاهی و با اختصاصیت بیشتر)

توجه مثل دیش عمل میکند که به مرورباید محبت شما را زیاد کند که در این صورت پذیرفتن شدن عمل را نشان می دهد.

سفری که آمده ایم وقتی خیلی خوب است  که باعث بشود افق محبتی ما افزایش بیابد  والا اگر باعث سیراب شدن ما و کم شدن میزان شوق و محبتمان به امام شود ارزشی ندارد.امام خمینی 13 سال هر روز با شوقی بیشتر از روز قبل به زیارت امام علی (ع ) می شتافت، ما ولی جوری زیارت می کنیم که دفعه ی دوم کمتر از دفعه ی اول بهمان می چسبد!!!

آدم باید جوری زیارت کند که هی تشنه و تشنه تر بشه نه سیراب.

کراهت به شدت شوق و محبت را کور می کند.

امام علی(ع):با خودتان مدارا کنید.وقتی روح و یا جسمتان ظرفیت عبادت مستحبی ندارد به واجبات اکتفا کنید که خدایی نکرده وارد سیکل معیوب کراهت و دلزدگی نشوید و محبتتان به خدا کمرنگ نشود.

ما وقتی برای امام حسین گریه می کنیم سبک می شویم چرا وقتی برای خانواده مان ناراحت می شویم،بدتر میشویم؟چون ما ناراحتی بلد نیستیم،افسردگی بلد نیسیم و...

از ناراحتی باید شوق و آسایش ایجاد شود.

در خطبه 160نهج البلاغه بیان شده که امیدواری باید در کردارمان پیدا باشد. 

نوعا کلمه آرزو در قرآن به صورت منفی استعمال شده ولی رجا مثبت استفاده شده است و در رجا تحرک و عمل است.ولی نوعا در آمال تخیلی است که همراه تحرک نیست.

گاهی خدا توفیق انجام بعضی چیزها را از انسان می گیرد که داغش روی دل بماند و باعث افزایش شوق شود.

گاهی وقتها آدم با خواندن نماز شب کور می شه..."البته درستش این است که با انجام دادن شوق پیدا کند"

در مفهوم محبت :السلام علی امنا حوا و ابینا آدم ....آیا این تشخص برای ما هست؟آیا جایگاه پدری و مادری دارند؟ یا هر وقت دلم خواست اجازه می گیرم هر وقت خواستم نه ....

تمرین کنیم که شانیت ها را برای نقش ها حفظ کنیم و ادب داشته باشیم.

اگر انسان مودب شد به طور طبیعی با ورود به حرم اجازه و اذن می گیره.

در سوره نور بیان شده که بچه را از اول یادش بدید اجازه بگیره...

محبت باید جدیت و شدت پیدا کند  تا از برکات شدتش تشخص ها و مفاهیم پدری و برادری برای ما محسوس تر شود....

اگر انسان کوچک ترین کارها را هم با نیت انجام دهد به بلوغی می رسد که برای هر کاری اجازه می گیرد.ولی نوعا انسان ها می گویند من خودم عقلم می رسد،انجام می دهم و اجازه نمی خواهد.

اسلام دین اذن و اجازه است.

باید سبک زندگی مان بر مبنای  اجازه باشد .

اقتضای علم، ادبه...ولی میبینیم که در قشر تحصیل کرده بی ادبی بیشتره....

اذن دو نوع است:

1-    تکوینی:اثرات،وضعیت،استعدادها،پدر و مادر ، کشور و...زن و مرد شدن (تکوینا اجازه ی مادری داده شده)

2-    تشریعی:حلال و حرام و....

کارهای روزمره مان را شروع کنیم که درست انجام بدیم و شوق پیدا کنیم.

اگر بتوانیم به واسطه ی انجام کار رغبتمان را افزایش دهیم سبل واضح می شوند."سبل واضحه"

ما بیشتر از اینکه به سمت رغبت بریم به سمت عمل می رویم.

ما باید جوری از اینجا (نجف) برویم که دلمان بسوزد.بعضی ها دوست دارند که در زیارت سیراب بشوند که اگر به معنای تشنه تر شدن باشد  درست است.

انسان هرچه رغبت افزایش یابد وارد سیر رودخانه می شود با کوچکترین کارها بیشترین نتایج حاصل میشه ....

اگه این مفهوم رو نفهمیم از کارهای روزمره یمان احساس معنوی پیدا نمی کنیم.

آمار زایر زیاده ولی نوکر امام کم داریم...

هرکاری که انجام می دهیم فقط به یک شرط که حرام در آن نباشد می تواند وسیله ای باشد برای قرارگیری در مسیر کوثر....

ان شالله فهم تحت ولایت برایمان حاصل شود....

ارث معنوی فرمول دارد...اگه این کار را کنی می شی فرزند....ما الان فرزند هستیم یا نه؟

ما باید فرزند بودنمان را اثبات کنیم آن موقع است که ارث میگیریم...

ائمه که می خواهند به همه بدهند کسی می تواند بگیرد که اثبات کند فقیر است ، فرزند است  و...

برای شروع مثلا حالا که می خوای نماز بخونی توجه کن در این صورت تمام کارهای دیگه میآد رو سیستم و مدار توجه ....

اولین چیزی که باید اصلاح شود:اصلاح باور و امید به خداست.

لطفا خدایی نکنیم ....اجازه بدیم خدا،خدا باشه...

انت انت و انا انا ...

 

موافقین ۳ مخالفین ۰ ۹۳/۰۳/۲۸
طبیب دوار

نظرات  (۱)

۳۰ خرداد ۹۳ ، ۰۶:۴۱ مریم مرادیان
ایشالا هیچوقت یادم نره:
هر کار خیری حتی کوچک اگر دارای محبت باشد میل به بی نهایت پیدا می کند
تمرین کنیم که شانیت ها را برای نقش ها حفظ کنیم و ادب داشته باشیم.
محبت باید جدیت و شدت پیدا کند تا از برکات شدتش تشخص ها و مفاهیم پدری و برادری برای ما محسوس تر شود....
اولین چیزی که باید اصلاح شود:اصلاح باور و امید به خداست.
لطفا خدایی نکنیم ....اجازه بدیم خدا،خدا باشه...
انت انت و انا انا ...

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی